قبل از کاشت ایمپلنت باید تمام موارد و شرایط ایمپلنت ها ؛دندان ها و نیروهای واردشونده مطلوب باشد.
یکی از این موارد این است که در ناحیه خلفی ،ایمپلنت ها قطر کمتر از استاندارد داشته باشند و نتوان به آن پونتیک کانتی لیوور وصل کرد و به ناچار به دندان طبیعی متصل میشود.
در ادامه مطلب به شرح کامل این نکات موثر بر محل قرارگیری ایمپلنت میپردازیم.
قرارگیری ناصحیح ایمپلنت،نزدیک شدن پروتز آن به پاپیلا و یا تحت فشار قرار دادن آن میتواند مشکلات پریودنتال را ایجاد کند.
تعیین موقعیت کلیدی ایمپلنت ها در هنگام کاشت دندان هیچ محدودیتی ندارد.
فقط باید توجه داشت در بیماران بی دندانی پارسیل باید پونتیک کانتی لیوور روی پروتز طراحی شده حذف شود.
برای ساخت ایمپلنت از موارد مختلفی میتوان استفاده کرد ولی باید توجه داشت این مواد به گونه ای باشد که در بدن آلرژیک ایجاد نکند.
به همین علت از فلز تیتانیوم و آلیاژهای آن استفاده میشود.
یون های حاصل از فرآیند تخریب با تجمع بیو فیلم همراه بوده و التهاب پری ایمپلنت را به دنبال دارد.
امروزه در عصر دندانپزشکی خصوصا در حوزه زیبایی تحولی رخ داده بدین صورت که متخصصین دندانپزشک قبل از انجام درمان بتوانند نتیجه نهایی را ببینند.
چراکه بیماران پس از اینکه نتیجه نهایی را ببینندبه آنها اعتماد به نفس برای اناجم درمان میدهد.
در این روش طراحی لبخند بابالاترین میزان رضایت متقاضی همراه خواهد بود.
ازجمله استانداردهای درمانی ایمپلنت این است که توسط دندانپزشکی که دوره انجام این نوع جراحی را گذرانده صورت گیرد.
بدین صورت که متخصص دندانپزشک پس از فارغ التحصیلی ،آموزش های لازم مربوطه به این نوع درمان را کسب کند.
چراکه فرایند قراردادن ایمپلنت در دهان به تجربه و مهارت بسیار بالایی نیاز خواهد داشت تا به بهترین شکل ممکن صورت بگیرد.
•
