دندانپزشکی کودکان بزرگسالان تهران

پلاکت ها سلول خونی بوده که در عملکردهای حیاتی از جمله هموستاز و رگ زایی و  ترمیم زخم نقش دارد.

عصاره پلاکت سوسپانسیونی از عوامل رشد بوده که به عنوان افزودنی های زیست فعال جراحی به کار برده میشود 

که این افزودنی ها منجر به بهبود زخم میشوند.

بدین صورت که روش آماده سازی توسط سانترفیوژ یک مرحله ای انجام میگیرد.

 

 

 

مقدمه:

قابلیت احیا کنندگی پلاکت ها در دهه 70 میلادی بررسی شد، درست زمانی که مشخص شد آن ها دارای عوامل رشدی هستند که موجب افزایش تولید کلاژن و تقسیم سلولی ، افزایش جریان خون، به کارگیری سلول های دیگر در قسمت هایی که زخم بود و القا تفکیک سلولی می شود.

امروزه در جراحی های ناحیه دهان دونوع پلاکت برای کاربردهای مهندسی بافت وجود دارد:

پلاسمای غنی از پلاکت

فیبرین غنی از پلاکت

عصاره پلاکت در واقع یک سوسپانسیون غلیظ از عوامل رشد موجود پلاکت هاست که به عنوان افزدونی های زیست فعال جراحی به کار برده می شود

این افزودنی ها به طور کلی منجر به بهبود زخم می شوند.

Prf نخستین بار توسط dohar و همکارانش در جراحی دهانی مورد استفاده قرار گرفت، prf در واقع فیبرین به دست آمده از بدن خود فرد است و چندین مزیت نسبت به prpدارد همچنین به صورت طبیعی به دست می آید و نیاز به دستکاری شیمیایی ندارد.

Prf فیبرین غنی از پلاکت از بدن خود فرد است که دارای 4 ساختار مولکولی به همراه سیتوکینن ها، پلاکت ها و سلول های بنیادین می باشد.

Prfها به عنوان یک داربست زیست تخریب پذیر عمل می کنند که علاقه به رشد میکرو ارگانیسم ها داشته و قادر به هدایت سلول های اپیتلیال به سطح خود را دارد.

بسیاری از مطالعات نشان داده اند prfیک زیست ماده بهبود دهنده است که قایلیت احیا استخوان و بافت های نرم را دارد، بدون اینکه باعث ایجاد التهاب شود و به شکل تنها و به صورت ترکیبی در پیوند استخوان مورد استفاده قرار می گیرد.

این ماتریس در پژوهش های شبیه سازی شده بدن قابلیت بالایی در افزایش اتصال سلول ها نشان داده و موجب تحریک و رشد سلول(استئوبلاست) شده و باعث ترمیم استخوان می شود.

در عمل های جراحی نیز prf به عنوان غشا عمل می کند که باعث هدایت فرآیند احیا استخوان می شود و از انتقال سلول های معیوب به ناحیه آسیب دیده استخوانی جلوگیری می کند.

همچنین فضایی را فراهم می کند تا سلول های پیوند استخوان موجب لخته شدن خون نشوند.

همچنین prf ها سرعت زیست تخریب پذیری بالایی دارند (حدود یک تا دو هفته)

زمانی که prfبا عامل پیوند استخوان ترکیب می شود باعث بهبود زخم و ترمیم بافت نرم می شود، همچنین این ترکیب به عنوان یک اتصال بیولوژیکی عمل می کند که سلول های بنیادی را جذب می کند و منجر به انتقال سلول های osteoprogenitor به مرکز پیوند شده و منجر به تشکیل رگ های جدید می شود.

علاوه بر این به عنوان یک ماده چسبنده بیولوژیکی عمل می کند تا ذرات را کنار هم نگه دارد و پیوند استخوان را راحت تر کند.

در این پژوهش 5 نفر از گروه اول آزمایش توسط prfمورد معالجه قرار گرفتند. هدف نشان دادن prf در احیا ایمپلنت می باشد به خصوص در افراد مسن و زمانی که احیا استخوان ضروری است.

مواد و روش انجام کار:

10 بیمار بین سن های 50 تا 60 سال در این آزمایش شرکت کردند، برای 5 نفر از این افراد روش کاشت ایمپلنت جدید به صورت فلپ لس و بدون برش لثه انجام شد و 5 نفر دیگر کاشت دندان را باروش سنتی با برش لثه انجام دادند.

مراحل جراحی:

پس از انجام بیهوشی موضعی ، برش در فک بالایی یا پایینی برای دسترسی به مرز استخوان انجام گرفت. این برش فقط تا پوشش بیرونی استخوان انجام می گیرد،برش توسط دریل با میله نازک انجام می شود، در ادامه برش تیز تر و عمیق تر نیز انجام می شود، این کار انجام می شود تا ضخامت کافی استخوان برای گونه باقی بماند و دیواره های استخوان وسطی تا 2?8 میلی متر شکاف داده می شوند، برای حفظ یکنواختی دیواره های بیرونی، آماده سازی مکان ایمپلنت با تیغ های گرد یا قطر 3?5 میلی متر با برش انجام می شود با این روش از رگ های دیواره بیرونی استخوان محافظت می شود و هم چنین به پایداری اولیه ایمپلنت کمک می شود.

دو شیوه برای محیا کردن مکان مناسب ایمپلنت وجود دارد:

1)روش برش دادن کوچک لثه بدون آسیب دیدن لبه ها

2)دریل کردن اضافی و معمول برای قرارگیری ایمپلنت

در این روش همزمان بیشینه پایداری ایمپلنت، انبساط کافی حفره، ارتفاع کافی استخوان در طول زمان و تغذیه دیواره های بیرونی برش داده شده حاصل می شود.

انبساط کافی برای قرارگیری مناسب ایمپلنت توسط برش دهنده ی نرم انجام می گیرد، انبساط نهایی توسط خود ایمپلنت انجام می گیرد. همزمان با جراحی ایمپلنت قرار داده می شود، ایمپلنت های هم سطح استخوان ترجیح داده می شوند.

از بخیه جذبی برای بستن برش استفاده می شود.

برای بستن ابتدایی برش و بهبود مناسب مکان بریده شده توسط چاقوی جراحی در وسط برش مخاط فیبرین قرار داده می شود، در این روش تمامی کمبود استخوان توسط مخاط فیبرین پس از انجام prfپوشش داده می شود که منجر به بهترین سرعت بهبود می شود.

Prf تنها نیازمند سانتریفیوژ کردن خون است، بدون اضافه کردن هرگونه ماده ضد انعقاد خون.

پس مقداری خون در لوله 10 میلی متر شیشه ای با دور 2700 به مدت 12 دقیقه سانتریفیوژ شد

برای سه مورد دیگر 300 دور به مدت 13 دقیقه انجام گرفت تا یک ماده قوی تر برای پر کردن مکان برش داده شده تهیه شود.

5 بیمار دیگر با روش قدیمی با یک برش نازک جهت قرار دادن ایمپلنت کوچکتر بدون تقویت استخوان در ناحیه عمیق تر استخوان مورد بررسی قرار گرفتند.

تصاویر OPG،CT اسکن برای هر بیمار قبل از جراحی تهیه شد ، دید کلی نسبت به استخوان های فک و صفحات دوبعدی و فضای سه بعدی آرواره داشته باشیم.

مراقبت های پس از جراحی تا 30 روز در دمانگاه ها و تا 3 الی 6 ماه با تصاویر OPGو اشعه ایکس انجام شد.

نتایج:

تمامی ایمپلنت ها با استخوان به طور کامل ادغام شدند، و پایداری خوبی در زمان جراحی نیز حاصل شد، فرآیند بهبود در کمترین زمان ممکن رخ داد و هیچ گونه پارگی و شکاف زخمی مشاهده نشد، با مقایسه نتایج مشاهده شد که در روش جدید تحلیل ارتفاع استخوان در قبل از جراحی، بلافاصله پس از جراحی، 3 ماه پس از جراحی و 6ماه پس از جراحی کمتر از روش قدیمی است.

ارتفاع استخوان از مرز پایین تر فک پایین و از سطح بینی یا سینوس های فک بالا تا سوراخ حفره در زمان های مختلف اندازه گیری شدند. تحلیل ارتفاع استخوان بیشتر در روش قدیمی را می توان اینگونه تفسیر کرد که ضرورت ایجاد عمق بیشتر و بدون انبساط با انتخاب ایمپلنت کوچکتر منجر به نتایج زیبایی بدتر نیز شده است.

بحث:

برخی از مزایای استفاده از PRF که در مطالعات آمده اند به شرح زیر می باشد:

روش آماده سازی راحتی دارد که توسط سانتریفیوژ یک مرحله ایست و در دسترس همه پزشکان می باشد، همچنین از نمونه خون خود فرد تهیه می شود .

-دارای چارچوب طبیعی فیبرین است که داخل آن عوامل رشد وجود دارند و فعالیت آن را در طولانی مدت حفظ می کند و به طور موثری پیوند بافت را انجام می دهند.

می توان آن را به شکل تنها یا با استفاده از پودر پیوندی استخوان استفاده کرد،بسته به اینکه هدف نهایی چیست یک روش اقتصادی و سریع در مقایسه با دیگر روش ها می باشد.

وقتی به عنوان غشا استفاده شد ، منجر به رنج و سختی کمتری برای بیمار در حین فرآیند بهبود زخم می شود.

هم چنین PRFدارای معایبی نیز می باشد:

دسترسی به مقدار نهایی آن کم است چرا که از خون خود فرد تهیه می شود و میزان موفقیت PRF به شدت به زمان جمع آوری خون و انتقال به سانتریفیوژ بستگی دارد،

در این روش احتمال پوکی استخوان بسیار کم است و و عواقب التهابی و پزشکی نیز کم می شود بخصوص در افراد مسن که مشکلات جراحی در آن ها به دلیل آناتومی بدنی سخت تر می شود.

نتیجه گیری:

بزرگترین مزیت استفاده از PRFجذب کامل آن است، چرا که از زمان دوم جراحی جلوگیری می کند که این یک فاکتور بسیار تعیین کننده در بیماران مسن می باشد.

علاوه بر این به سادگی با تغییر تنظیمات سانتریفیوژ می توان به یک عامل ژن ساز به عنوان پیوند دهنده استخوان یا ماده محرک دست یافت، هم چنین می توان به یک ماده پر کننده فضای برش داده ی استخوانی استخوانی ثابت رسید.

در حال حاضر به نظر می رسد این تکنیک یک روش کم خطر دارای بیش ترین رضایت مندی از طرف بیماران بوده است که موجب موفقیت کاشت ایمپلنت در افراد مسن شده است.