پس از جراحی ایمپلنت و گذشت مدت زمان معینی، هیلینگ برروی ایمپلنت به منظور شکل گیری لثه مورد استفاده قرار می گیرد.
هیلینگ های متصل به ایمپلنت دندان، سیلندرهای فلزی گنبدی شکل هستند که در بالای لثه قرار گرفته اند و دارای ارتفاع 2تا10 میلی متر هستند و از آلیاژهای تیتانیوم یا خود تیتانیوم تشکیل شده اند.
با ظهور علم نانو در حوزه های علمی، تحولی عمیق در این حوزه به وجود آورده است، که جایگاه ویژه ای در بازسازی و تولید در بافت های دهانی و همچنین جراحی ایمپلنت های دندان دارند.
نانو تکنولوژی یا تکنولوژی مولکولی که به عنوان مهندسی مولکولی هم شناخته می شود که مواد دارای ابعاد نانو ( 1 تا 100 نانومتر) را در بر می گیرد.
با کاربرد نانوتکنولوژی در دندانپزشکی ، جریان جدیدی از دندانپزشکی نانو رو به افزایش است.
با ظهور علم نانو در دندانپزشکی، بسیاری از مواد و روش های دندان را می توان به سطح جدیدی انتقال داد. از جمله ی این ها ایمپلنت های دندان می باشد . معرفی ایمپلنت های مدرن با ظهور brane mark آغاز شد. پس از چند دهه تحقیق بهترین طراحی و مواد با افزایش نرخ بقا و نرخ پایین شکست گسترش یافته است. مهم ترین علل شکست ایمپلنت میزان استخوان اطراف ایمپلنت می باشد. در همین زمینه سطح ایمپلنت و سطح بافت نقش مهمی را ایفا می کنند، با ورد علم نانوتکنولوژی فرصت های جدید برای دستکاری سطوح ایمپلنت ایجاد کرده است .
•
