دندانپزشکی کودکان بزرگسالان تهران

بعد از کشیدن یا از دست رفتن دندان ها، جهت جایگزینی آن ها می توان، از روش ایمپلنت استفاده نمود، در این روش پس از کاشت ایمپلنت باید استخوان فک پیوند محکمی با ایمپلنت برقرار کند تا از شکست جراحی ایمپلنت پیشگیری شود.

تحقیقات انجام شده توسط دانشمندان در کانادا نشان می دهد که اطلاعاتی حاکی از این که ایمپلنت های دندانی، وجود دارند که میزان سازگاری با استخوان را افزایش داده، خطر شکست ایمپلنت را کاهش می دهند.

یکی از متخصصان دندانپزشکی بیان می کند که میلیون ها ایمپلنت هر ساله توسط جراحی برای بیماران قرار داده می شوند، که تعدادی از آن ها با شکست مواجه می شوند،حتی برای افرادی که دارای استخوان سالم و کافی نیز می باشند، این اتفاق می افتد.یک ایمپلنت دندان زمانی به کار می رود یک دندان از بین رفته یا کشیده می شود، ایمپلنت مانند پیچی در استخوان فک قرار داده می شود و عملکردی مانند ریشه ی دندان دارد.

به این صورت که روکش (پروتز) دندان بر روی آن قرار می گیرد، یعنی ایمپلنت مانند پایه نگهدارنده ای عمل می کند که پروتز(روکش) برروی آن قرار گرفته می شود.

یکی از محققان مطالعه ای انجام داده است که نشان می دهد، تغییر سطح ایمپلنت های تیتانیومی باعث بهبود اتصال ایمپلنت به استخوان اطراف آن می شود. این یک دستاورد می باشد که ممکن است برای سایر ایمپلنت های فلزی مثل زانو و مفصل ران وسایر ایمپلنت هایی که در موارد شکستگی به کار می رود استفاده می شود.

اگر گمان کنیم حدود 3 میلیون نفر در کاشت ایمپلنت انجام می دهند، و نرخ شکست یک حدود تا دو درصد باشد ، یک تا دو درصد از 3 میلیون رقم زیادی محصوب می شود، هدف این است که بفهمیم چرا ایمپلنت ها دچار شکست می شوند، و در چه شرایطی کاشت دندان با ایمپلنت با موفقیت همراه خواهد بود؟

هدف بهبود سطح ایمپلنت برای سازگاری و افزایش سرعت بازسازی استخوان در اطراف ایمپلنت جدید خواهد بود.

تیم تحقیقاتی یک ایمپلنت شکست خورده را که از فک بیمار خارج کرده و هنوز دارای مقداری از استخوان می باشد را مورد آزمایش قرار دادند، این تیم از اشعه های پرتو ایکس اسپیکتومیکروسکوپی نرم و همچنین امکانات مرکز میکروسکوپ الکترونی برای مطالعه استفاده کردند.

قبل از انجام ایمپلنت ، یک پرتو لیزر برای تغییر ایمپلنت مورد استفاده قرار گرفت تا سطح ایمپلنت را خنثی کند، چیزی شبیه آتشفشان کوچکی که برروی سطح ایجاد می شود.

بعد از اینکه ایمپلنت از فک بیمار خارج شد ، محل اتصال ایمپلنت و استخوان مورد آزمایش قرار گرفت تا نتیجه مشاهده شود.

چیزی که مشاهده شد این بود که سطح شیمیایی ایمپلنت دچار تغییر شد ، یعنی یک لایه اکسید شد روی آن قرار گرفت، اما این لایه مانند زنگ زدگی نبود بلکه لایه ای مفید تر که به استخوان جهت بازسازی کمک می کند.

این مطالعه برای افراد با استخوان سالم انجام شد ، اما باید برای افرادی که دارای استخوان ناسالم هستند مطالعات و بررسی های دقیق تری انجام شود.