دندانپزشکی کودکان بزرگسالان تهران

درصورت عفونی شدن بافت اطراف ایمپلنت ،روش درمان به مرحله عفونت بستگی دارد.

بدین منظور که موکوزیت اطراف ایمپلنت ،از مراحل اولیه التهاب لثه به حساب رفته و درصورتی که وضعیت وخیم تر شود ؛به پری ایمپلنت که استخوان اطراف را درگیر میکند،تبدیل میشود.

ایمپلنت دندان و بیماری های بافت اطراف آن

ژنژویت یک بافت القا شده توسط باکتری است که ناحیه ای از لثه مارژینال بالای کرست استخوان و کنار یک دندان طبیعی را درگیر می کند، این بیماری همیشه با پلاک همراه بوده و می توان آن را به این صورت دسته بندی کرد:

1) حاد نکروزان

2) اولسراتیو (زخمی)

3) هورمونی

4) بواسطه دارو

5) خودبخود

همچنین می توان این دسته بندی را به بافت های لثه اطراف ایمپلنت هم ربط داد، چرا که شیوه اتصال لثه به یک دندان و ایمپلنت طبق گزارشات از برخی جنبه ها شبیه است.

باکتری ها در ژنژویت اطراف یک دندان می توانند اتصال اپیتلیایی را بدون از بین بردن اتصال بافت همبندی ، تحت تاثیر قرار دهند، چون اتصال بافت همبندی یک دندان به طور میانگین 1?07 میلی متر فراتر از استخوان کرستال است.

دست کم یک میلی متر از غشا محافظ بالای استخوان باقی می ماند . برعکس در اطراف ایمپلنت هیچ نوع اتصال بافت همبندی وجود ندارد چرا که الیاف همبندی به داخل سطح سطح ایمپلنت نفوذ نمی کنند. بنابراین، غشا بافت همبندی وجود ندارد تا از استخوان کرستال اطراف ایمپلنت دندان محافظت کند.

پریودونتیت اطراف دندان دارای این مشخصات است: پرولیفراسیون آپیکال، زخم در اپیتلیوم جانکشنال، تحلیل پیشرونده اتصال بافت همبندی و تحلیل استخوان آلوئولار. باکتری ها مسئول اصلی پریودنتیت هستند، تقسیم بندی بیماری به این صورت است: بزرگسالان، به سرعت پیش رونده، موضعی نوجوانان، و پریودنتیت پیش از بلوغ.

بعد از تحویل پروتز ، تحلیل زود هنگام استخوان کرستال اطراف یک ایمپلنت دندان معمولا به دلیل وجود باکتری ها نیست. اغلب تحلیل استخوان یا به واسطه عوامل استرسی ایجاد می شود که برای سطح تماس استخوان- ایمپلنت (که به طور کامل مینرالیزه نشده و نابالغ است) بیش از حد زیاد هستند یا به دلیل گسترش عرض بیولوژیک به قسمت صاف و هموار فلزی کرست ماژول اتفاق می افتد. بنابراین یک ایمپلنت ممکن است به واسطه دلایل یا مکانیسم های مختلفی (در قیاس با دندان های طبیعی) دچار تحلیل زود رس استخوان کرستال شود. با این حال، گاهی ممکن است به واسطه دلایل یا مکانیسم های مختلفی (در قیاس با دندان های طبیعی) دچار تحلیل زودرس استخوان کرستال شود. با این حال گاهی ممکن است باکتری ها عامل اولیه بروز مشکل باشند. دیده شده که باکتری های بی هوازی در میکروگپ بین ایمپلنت و اباتمنت یا در داخل سالکوس ایمپلنت رشد کرده اند بخصوص وقتی که عمق سالکوس بیشتر از 5 میلی متر بوده است.

واژه پری ایمپلنتایتیس (التهاب در اطراف ایمپلنت که در پروسه کاشت دندان قرار داده شده) عبارت است از مشکلی که به واسطه باکتری ها اطراف ایمپلنت های دندانی ایجاد می شود. بنابر تحقیقات موبلسی و همکارانش، در این بیماری میکروب ها اختصاصی همان محل بوده و مشابه پریودنتیت مزمن بزرگسالان هستند. علائم کلینیکی شامل این موارد است: تحلیل استخوان عمودی قابل تشخیص با رادیوگرافی یا پروبینگ، پاکت در اطراف ایمپلنت، خونریزی هنگام پروبینگ، تورم و قرمزی مخاط و فقدان درد. تحلیل استخوان کرستال ممکن است به واسطه استرس، باکتری ها یا ترکیبی از هردواتفاق افتاده باشد.تحلیل استخوان ناشی از استرس بدون حضور باکتری ها اتفاق افتاده و دلیل اولیه محسوب می شود. با این حال بعد از تحلیل استخوان ناشی از استرس یا باکتری ها، کرویکس سالکولار عمیق تر شده و فشار اکسیژن کاهش می یابد، باکتری های بی هوازی ممکن است پیش برنده های اصلی برای تداوم تحلیل استخوان باشند، وجود یا عدم وجود اگزودا نشان دهنده ی وخامت بیماری اطراف ایمپلنت و تسریع تحلیل استخوان شود.

در مدت کوتاه مدت با آنتی بیوتیک و کاربرد بسیار زیاد کلرهگزیدین موضعی یا آنتی بیوتیک موضعی توسط دندانپزشک و بیمار برای مراقبت از بافت نرم توصیه می شود.اگزودا که به مدت بیش از 1 یا دو هفته پایدار باشد، معمولا علامتی برای مداخله جراحی در ناحیه اطراف ایمپلنت برای حذف عوامل بیماری زا است، بعد از حذف اگزودا، لایه اسمیر باکتریایی که روی سطح ایمپلنت باقی مانده باید پیش از رشد استخوان برداشته شود. ارتفاع کاهش یافته استخوان بعد از دوره ترشح اگزودا، ایمپلنت را بیش از پیش در معرض تروما اکلوزالی ثانویه قرار می دهد. بنابراین دندانپزشک باید باید عوامل استرس را جهت شرایط جدید استخوانی مجددا ارزیابی کرده و گاهی باید آن ها را برای بهبود عملکرد بلند مدت کاهش داد.: